វីធីវាស់ចំងាយដោយប្រយោល (Horizontal Distance not to use staff)

វីធីវាស់ចំងាយដោយប្រយោល

(Horizontal Distance not to use staff)

1.    គោលបំណង

-        ចង់ឲ្យយើងចេះវាស់រកចំងាយដោយប្រយោល

-        អាចឲ្យយើងវាស់រកចំងាយណាមួយតែម្នាក់ឯងបាន

-        ចេះគណនាដោយប្រើរូបមន្តធរណីមាត្រ និងរកចំងាយដែលឆ្ងាយ ប៉ុន្តែមានភាពងាយស្រួល

2.    ឧបករណ៏ និង សម្ភារៈ

-        ម៉ាស៊ីន THEODOLITE “DT600”​

-        ជើងរបស់ឧបករណ៏

-        ក្តារម៉ែត្រ

-        ស្នឹង, ម៉ែត្រ, និង ញញួរ

3.    លំដាប់ការងារ

-        យើងចាប់ដំឡើងនៅត្រង់ចំណុច A (ថ្លឹងឧបករណ៏ឲ្យមានលំនឹង) រួចតម្រង់ឧបករណ៏ទៅរកចំណុច C ដែលជាចំណុចកំពូលនៃបង្គោលខ្សែរភ្លើង ដែលត្រូវរកប្រវែងពី A ទៅ C និងពី B ទៅ C ។ នៅត្រង់ចំណុច C ដដែល នោះយើងតម្រូវមុំ H=0.000gon (Oset ពីរដង) បន្ទាប់មកយើងចាប់បង្វិលឧបករណ៏តាមទិសដៅទ្រនិចនាឡិកាតម្រង់ទៅរកចំណុច B យើងទទួលបានមុំ  នៅត្រង់ចំណុច B ដដែលយើងយកម៉ែត្រទៅវាស់ពីត្រង់ចំណុច A ទៅ B យើងបានប្រវែង  ។

-        ក្រោយមក យើងបំលាស់ទីឧបករណ៏ទៅតំឡើងនៅត្រង់ចំណុច B រួចមើលមកចំណុច A នៃតម្រូវមុំផ្ដេក  ទើបយើងបង្វិលឧបករណ៏តាមទិសដៅទ្រនិចនាឡិកា តម្រង់ទៅរកចំណុច C យើងទទួលបានមុំ  ។

4.    លំដាប់នៃការគណនា

តាមទំនាក់ទំនងក្នុងត្រីកោណសាមញ្ញ យើងបានៈ

         

         

         

         

                   ក្នុងនោះយើងបានៈ

                            

                            

                   ពី A ទៅកំពូលបង្គោលខ្សែភ្លើងគឺៈ

ដូចនេះ

                   ពី B ទៅបង្គោលភ្លើងខ្សែភ្លើងគឺៈ

ស្ថាបត្យករ

ស្ថាបត្យករ

តើស្ថាបត្យករជានរណា?
ស្ថាបត្យថករគូសប្លង់ និង រចនាផ្ទះ អាគារការិយាល័យ និង សំណង់ដទៃទៀត។
តើស្ថាបត្យករមាននាទីធ្វើអ្វីខ្លះ?
មនុស្សត្រូវការកន្លែងរស់នៅ ធ្វើការ លេង សិក្សារៀនសូត្រ ទិញទំនិញ និង បរិភោគអាហារ។ ស្ថាបត្ថករទទួលខុសត្រូវក្នុងការរចនាទីកន្លែងទាំងនេះ។ ស្ថាបត្យករធ្វើការក្នុងគម្រោងសាធារណៈ និង ឯកជន ទាំងខាងក្នុងអាគារ និង ខាងក្រៅអាគារ។ ស្ថាបត្យករមានភារកិច្ចដូចខាងក្រោម៖

• ជួបជាមួយអតិថិជនដើម្បីស្វែងរកគោលបំណង និង តម្រូវការប្រើប្រាស់របស់អាគារ
• វាយតម្លៃចំនួនសម្ភារៈសំណង់ ឧប្បករណ៍ប្រើប្រាស់ និង ពេលវេលាសាងសង់
• រៀបលក្ខណៈល​ម្អិតរបស់សំណង់
• ដឹកនាំបុគ្គលិកដែលរៀបចំការគូសប្លង់ និង ឯកសារផ្សេងៗ
• រៀបចំប្លង់តាមកម្មវិធីកុំព្យូទ័រ និង គូសដោយដៃ
• រៀបចំឯកសារកិច្ចសន្យាសម្រាប់ក្រុមហ៊ុនម៉ៅការសំណង់
• គ្រប់គ្រងកិច្ចសន្យាសាងសង់
• ចុះពិនិត្យការដ្ឋានសំណង់ដើម្បីធានាថាសំណង់ធ្វើទៅតាមប្លង់ស្ថាបត្យកម្ម

បរិស្ថានការងារ?

ស្ថាបត្យករភាគច្រើនធ្វើការនៅក្នុងការិយាល័យជាទីកន្លែងដែលត្រូវជួបជាមួយអតិថិជន ធ្វើរបាយការណ៍ និង គូសប្លង់ និង ធ្វើការជាក្រុមជាមួយស្ថាបត្យករ និង វិស្វករដទៃទៀត។ ស្ថាបត្យករក៏ចុះពិនិត្យការដ្ឋានសំណង់ដើម្បីធានាថាសំណង់នោះធ្វើទៅតាមអ្វីដែលអតិថិជនចង់បាន និង ដើម្បីពិនិត្យភាពជៀនលឿនទៅមុខរបស់គម្រោងសាងសង់ផងដែរ។ ស្ថាបត្យករខ្លះអាចធ្វើការពីការិយាល័យនៅផ្ទះបាន។

តើធ្វើដូចម្តេចដើម្បីក្លាយជាស្ថាបត្យករ?

ជាធម្មតា ស្ថាបត្យករត្រូវមានបរិញ្ញាប័ត្រស្ថាបត្យកម្មដែលត្រូវសិក្សារយៈពេល៥ឆ្នាំ។ និស្សិតអាចបន្តការសិក្សាយកអនុបណ្ឌិត

ស្ថាបត្យករត្រូវមានលក្ខណសម្បត្តិដូចម្តេចខ្លះ?

ជំនាញវិភាគ ៖ ស្ថាបត្យករត្រូវយល់អំពីលក្ខណៈនៃរចនាបទ ខ្លឹមសាររបស់ប្លង់ និង អត្ថន័យរបស់សំណង់។​

ជំនាញប្រាស្រ័យទាក់ទង៖ ស្ថាបត្យករត្រូវធ្វើការជាមួយអតិថិជន ធ្វើបទបង្ហាញអំពីប្លង់ និង ធ្វើការជាមួយអ្នកជំនាញដទៃទៀត។​

គំនិតច្នៃប្រឌិត៖ ភាពច្នៃប្រឌិតមានសារសំខាន់បំផុតសម្រាប់ស្ថាបត្យករក្នុងការបង្កើតសំណង់ដែលមានគុណភាព ប្លែក និង មានភាពទាក់ទាញ។

ជំនាញរៀបចំ៖ ស្ថាបត្យករមិនមែនគ្រាន់តែគូសប្លង់រួចចប់នោះទេ។ ស្ថាបត្យករមាននាទីគ្រប់គ្រងសំណង់ទាំងស្រុងដើម្បីឲ្យត្រូវទៅតាមប្លង់។ ដូចច្ចេះ ស្ថាបត្យករត្រូវទទួលភារកិច្ចរៀបចំ និង គ្រប់គ្រង កិច្ចសន្យា ការចំណាយលើសម្ភារៈសំណង់ និង ឯកសារផ្សេងៗទៀត។

ជំនាញបច្ចេកទេស៖ ស្ថាបត្យករត្រូវមានជំនាញបច្ចេកទេសបន្ថែមដូចជា ជំនាញគូសប្លង់តាមកុំព្យូទ័រ ចេះប្រើកម្មវិធីកុំព្យូទ័រផ្សេងដែលពាក់ព័ន្ធ។

ជំនាញសោតទស្សន៍៖ ស្ថាបត្យករត្រូវមានសមត្ថភាពមើលឃើញទំនាក់ទំនងនៃផ្នែកនីមួយៗរបស់សំណង់ និង​ រូបភាពទាំងមូល។

ប្រវត្តិ នៃ ការ វិវឌ្ឈន៍ ផ្ទះខ្មែរ មាន ៦ ប្រភេទៈ

ប្រវត្តិ នៃ ការ វិវឌ្ឈន៍ ផ្ទះខ្មែរ មាន ៦ ប្រភេទៈ

ប៉ិត ៦ ផ្ទកឹង ។ ផ្ទះរោងសម័យឪឡូវគេហៅថា ផ្ទះប៉ិត ។ ទំហំ៖ ផ្ទះទទឹង ១១ខ្នាត(គឺ១១ហត្ថ), ១២ខ្នាត, ១៣ខ្នាត១៤ខ្នាត, ១៥ខ្នាត ។ ទ្រង់ទ្រាយផ្ទះខ្មែរដែលក្លាយពីគ្នា៖ ប៉ិតក្លាយមកពី រោងឌឿង-រោងដោល-រោង ខ្មែរផ្ទះទាំងនេះមានទ្រង់​ទ្រាយប្លែកពីគ្នាបន្តិចៗ ។ ពន្យល់គំរូខុសគ្នា៖ ១ប៉ិតទទឹងកំពស់ដូចគ្នា និងផ្ទះរោងឌឿងប្លែកគ្នាប៉ិតខ្លីបណ្តោយជាង១២ និងដំបូលគ្មានហោជាងមុខក្រោយមានសសរតែ ១២ នឹងល្វែងទាំង៣ ។ ២/រោងឌឿងមានទទឹងបណ្តោយ និងកំពស់ដូចគ្នា និងរោងដោលប្លែកគ្នាតែរោងឌឿងមានហប់នៅខាងក្រោយ ។ ៣/រោងដោលទទឹងបណ្តោយ និងកំពស់ដូចគ្នា និងរោងប្លែកគ្នាតែរោងមានហប់ខាងមុខ ។ ៤/រោងទទឹងបណ្តោយដូចគ្នានិងខ្មែរប្លែកគ្នាតែរោងមានដំបលទាបជាងគ្មានប៉ែកមុខក្រោយ និងគ្មានជំរាលទឹកទេ ។ បែងខ្នាតផ្ទះ៖ ខ្នាតផ្ទះគេបែងទទឹង១ភាគ បណ្តោយ២ភាគ និងកំពស់២ភាគដែរ ។ រោង, រោងដោល, រោងឌឿង ខ្នាតទាំង ៣ គេបែង ទទឹង១ភាគ បណ្តោយ២ភាគ និងកំពស់១ភាគកន្លះដូចគ្នា ។ មូលហេតុបែងចែក៖ ខ្មែរបានជាគេបែងវែង ២ភាគព្រោះគេបើកល្វែងទៅជា៤ ។ រោង, រោងដោល, រោងឌឿងបានជាគេបន្ថយកំពស់ឲ្យទាបត្រឹមជា ១ភាគកន្លះនោះកុំឲ្យដំបូលក្រាស់ខ្ពស់ពេកបើប្រក់ស្លឹក ឬប្រក់ក្បឿងត្រូវប្រើស្លឹក និងក្បឿងតិចដែរ ។ ប៉ិត, បន្ថយបណ្តោយ២ហត្ថព្រោះតែបន្ថយល្វែងនៅត្រឹមតែ៣ ។ ដំបូល​ ប្លែកពីគេ៖ ១,ខ្មែរ ដំបូលខ្ពស់ហើយស្រួចសង់ឲ្យឃើញអំពីខាងមុខដូចកំពូលប្រាង្គប្រាសាទដែរ ។ ២,រោងដំបូលទាបបន្តិចបន្ថយផ្ទោងកុំឲ្យវែងប្រក់បាំង ។ ៣,រោងដោលដំបូលឲ្យដាច់ខាងមុខ និងខាងក្រោយកាត់វែងពេក ។ ៤,រោងឌឿង ដំបូលឲ្យដាច់ខាងមុខ និងខាងក្រោយបន្ថយវែងពេក ។ ៥,ប៉ិត ដំបូលប៉ិតបន្ថយកុំឲ្យពិបាកធ្វើហោជាងពីខាងមុខ ។ 1,ប្លង់ផ្ទះខ្មែរប្រភេទទី១, រជ្ជកាលព្រះ បាទគុមេរុរាជ​(ព្រះថោង) គេច្រើនសង់ផ្ទះខ្មែរមាន២ផ្នែក នាពេលថ្ងៃគេសំរាកនៅក្រោមផ្ទះពេលយប់គេសំរាកនៅលើផ្ទះ ។​របៀបការកូនគេច្រើនសង់រោងការមេបាចាស់ទុំត្រកូលរៀបច្បង និងភស្តុភារ(បណ្ណាការ អ្នកភ្លេងនៅឯរោងព្រោះផ្ទះតូចពេកមិនអាចរៀបការបានឡើយ ទៀបគេរៀបការនៅឯផ្ទះ រោងវិញ) ។ ដូច្នេះហើយទើបតែមានការស្តី​     បណ្តឹងកូនគេ ។ បង្គាប់ឲ្យសង់ផ្ទះតូចៗផ្ទះ១គ្រប់តែកូន ។ ប្រយោជន៍​ ពេលការរួចឲ្យនៅលើផ្ទះដែលសង់ជូនគេនោះ ។ តទៅគេនឹងភ្ជាប់ពាក្យបើមិនសង់ផ្ទះគេមានតែសង់រោងការបើព្រមសង់រោងការរួចគេឲ្យនៅឯរោងការនេះតទៅ ។ ផ្ទះខ្មែរប្រភេទទី២, រជ្ជកាលព្រះបាទទសរាជ គេច្រើនសង់ផ្ទះខ្មែរមានសសរ២ជួរមាន៣ល្វែងដូចរជ្ជកាលព្រះបាទគុមេរុរាជ ដែរពេលមានការស្តីបណ្តឹងកូនគេមិនបង្គាប់ឲ្យសង់​ផ្ទះទេ ។ គេបង្គាប់ឲ្យតល្វែង១ទៅមុខនិងល្វែងឈ្នាង១នៅចំហៀងផ្ទះមានសសរ៣ជួរ និង៤ល្វែងកុំឲ្យពិបាកសង់រោងការបានជាជាប់ឈ្មោះថា៖ ១ជាល្វែងចន្ទ័, ២ល្វែងបង្គន់មាស, ៣ល្វែងកែវវិនាស, ៤ល្វែងកំសាន្តចិត្ត ។ ​ពេលថ្ងៃគេនាំគ្នានៅល្វែងកំសាន្តចិត្ត និងនៅក្រោមផ្ទះ ។ ពេលយប់គេនៅលើផ្ទះនៅល្វែងបង្គន់មាសមេបាចាស់ទុំគេឲ្យនៅល្វែងចន្ទ័ភស្តុភារបណ្តាការអ្នកផ្លូវចៅមហាគេឲ្យនៅល្វែងកែវវិនាសគឺល្វែងឈ្នាន់អ្នកលេងភ្លេងឲ្យនៅល្វែង​ កំសាន្តចិត្តដល់ការរួចហើយគេឲ្យកូនប្រុសស្រីដែលមានគូរស្រករថ្មីរស់នៅល្វែងបង្គន់មាសតទៅ ។ របៀបការនៅផ្ទះនេះបានតែកូន១ទេបើសិនជាមានគេមកស្តីបណ្តឹងកូន១ទៀតគេបង្គប់ឲ្យសង់ផ្ទះ១ទៀតគ្មានល្វែងកំសាន្ត​ចិត្ត គ្មានល្វែងចំហៀងទៀតទេ ។​គេមិនឲ្យនៅលើផ្ទះដែលគេបានការរួចម្តងហើយនោះទេ ព្រោះការរួចមិនដឹងជាទៅនៅល្វែងណា ។ ឯផ្ទះខ្មែរដែលគេសង់នៅរជ្ជកាល ព្រះបាទទសរាជ ដូចមានគំរូផ្ទះខ្មែរប្រភេទទី២ ។ ប្លង់ផ្ទះខ្មែរប្រភេទទី៣,រជ្ជកា ព្រះបាទកេតុមាលា គេច្រើនសង់ផ្ទះខ្មែរមានសសរ៤ជួរមាន៥ល្វែង ។ ឯល្វែងខាងកើតមានឈ្មោះដូចពោលដូចក្នុងរជ្ជកាល ព្រះបាទទសរាជ ដែរ ។ ឯល្វែង១ខាងលិចឈ្មោះល្វែងជើងរុក ។ ដល់សម័យឪឡូវនេះគេហោថាល្វែង ជង្រុកស្រូវព្រោះល្វែង១នេះគេធ្វើគ្មានក្តារក្រាលទេគេធ្វើសមរាប់ដាក់ស្រូវនៅក្នុងជង្រុក ។ ពេលថ្ងៃយប់គេនៅក្រោម ឬលើផ្ទះបាន ។ របៀបបង្គប់ និងការកូនចៅដូចបានពោលខាងលើស្រាប់ ។ ប្លង់ផ្ទះរោងទី១, រជ្ជកាលព្រះបាទចក្រពុត្រាធិរាជ(ស្តេចដំបងគ្រញូង) គេសង់ផ្ទះរោងច្រើនប្រើជាងខ្មែរ(ព្រោះនៅរជ្ជកាលនេះ មានកើតកលិយុគ ព្រោះប្រជារាស្ត្រ និងព្រះរាជាច្បាំងគ្នា) ។ ប្រជាជនខ្មែរកេរកសង់ផ្ទះឲ្យបានត្រឹមត្រូវតាមក្បួនខ្នាតគ្មាន​។​ កាលនោះរបៀនបបង្គប់ឲ្យសង់ផ្ទះ និងការកូនចៅក៍គ្រាន់តែបង្គាប់ឲ្យតែបានការគឺគ្រាន់តែឲ្យសាងសង់រោងការដោយប្រញាប់ប្រញាល់ និងការរតើលាក់ពួនក៍បានក្លាយទៅជាផ្ទះរោងវិញ ។ ផ្ទះរោងប្រភេទទី២, រជ្ជ​កាលព្រះបាទបុទុមសុរិយាវង្ស គេច្រើសង់ផ្ទះរោងច្រើនជាងផ្ទះខ្មែរសង់ត្រឹមត្រូវដូចផ្ទះខ្មែរគុមេរុរាជដែលមានសសរ២ជួរ និង៣ល្វែងក៍មានដែល ។ គេសង់៤ល្វែងក៍មាន ។ តែគ្មានហប់ខាងមុខទេដូចផ្ទះខ្មែរ ។ ផ្ទះរោងទី៣, រជ្ជកាលព្រះបាទត្រសក់ផ្អែម ប្រជាជនខ្មែរមិនសូវធ្វើផ្ទះរោងទេ (គេយកផ្ទះទាបជាង) សំរាប់ប្រជាជនអ្នកទីទល័ក្រតែប៉ុណ្ណោះ ។ ចំពោះប្រជាជនដែលមានទ្រព្យធនគេច្រើននិយមសង់ផ្ទះរោងដោលវិញដូច ប្រជាជនម៉ាឡេស៊ីដែលបានចូលមករស់នៅក្នុងប្រទេសខ្មែរ ។ ប្រជាជនចិនទាំងនេះក៍គេជ្រើសរើសយកគំរូផ្ទះរោងដែរ ។ ឯផ្ទះរោង​នេះពីដើមគេសង់តែសសរ៣ជួរ និង៤ល្វែងតែដល់គេរកស៊ីមានបានគេសង់សសរដល់ទៅ៦ ឬ១០ល្វែងក៍មានតែមិនសូវក្រាលក្តារទេ ។ គេសង់តែគ្រែតែកន្លែងដេកហើយបាំងជញ្ជាំងដល់ដីតែម្តងគេធ្វើមិនឲ្យឃើញសសរទាំងនេះ ។ ប្លង់ផ្ទះរោងដោលប្រភេទទី១,រជ្ជកាលព្រះបាទស្រីសុរិយាទយ័មេជាងខ្មែរយល់ឃើញថា៖ ផ្ទះរោង៣ល្វែង និងកាត់១ល្វែងលយទៅមុខហើយបន្ថយផ្ទោងភ្ជាប់ និងសសរចំហៀង(ក្រោមធ្នឹម)តែម្តងសំរាប់អង្គុយលេង ឬទទួលភ្ងៀវ​(គេនាំគ្នាហៅថាផ្ទះរោងផ្ទោងដោលតៗគ្នាគេហៅថាផ្ទះរោងដោល) ។ ផ្ទះរោងដោលប្រភេទទី២, ព្រះ​បាទនារាយណ៍រាមា ខ្មែរយល់ថា៖ ផ្ទះរោងដោលមានសសរ២ជួរពង្រីកឲ្យធំ និងបន្ថែមសសរកណ្តាលមក១ជួរទៀតលើកសំយ៉ាបល្វែងមុខឲ្យស្មើរសំយ៉ាបល្វែងក្រោយសាង​ហោជាងឲ្យតូចមាចែងឆ្លេងស្តាំឃើញថា ទូលាយបន្តិច ។ ផ្ទះរោងដោលប្រភេទទី៣, ព្រះបាទបរមរាជា ចំពោះអ្នកមានបណ្តាបុណ្យសក្ត័ និងមានទ្រព្យធនធានច្រើន យល់ឃើញថាផ្ទះរោងដោលសសរ៧ជួរការតុបតែងផ្ទះមានតុកៅអី និងគ្រឿងឧបករណ៍បរិភោគមិនអស់ទេក៍គេសង់ផ្ទះរោងដោលដែលមានសសរ៤ជួរវិញ ។ ផ្ទះរោងឌឿងប្រភេទទី១, កាលមុនរជ្ជកាល ព្រះបាទស្រីសុរិយា

ទយ័ ប្រជាជនខ្មែរមានតែត្បាល់​បុកស្រូវគ្មានត្បាល់កិនស្រូវជាន់អង្គទេមកដល់រាជព្រះបាទស្រីសុរិយាទយ័ទើប​មានត្បាល់ជាន់អង្គ(គេហៅថាក្តឿង) ទើបគេបើកសំយ៉ាបផ្ទះ១ល្វែងនៅខាងក្រោយដាកក្តឿងសំរាប់ជាន់ស្រូវឃើញថាស្រួលក៍នាំគ្នាសង់តាមគំនិតនេះហៅថា ផ្ទះត្បាល់ក្តឿងតៗមកទៀតដល់ប្រើពាក្យត្បាល់ក្តឿងយូរៗទៅបាត់ពាក្យក្តឿងគេហៅថា ផ្ទះរោងឌឿង  វិញ ។ ផ្ទះរោងឌឿងប្រភេទទី២, រជ្ជកាល ព្រះបាទពញាចន័រាជា ខ្មែរយើងបានយល់ឃើញថាផ្ទះរោងឌឿងមានសសរ៤ជួរ និងមាន៥ល្វែងបើពង្រីកទទឹងឲ្យធំត្រូវតែបន្ថយសសរ១ជួរទៀតលើកសំយ៉ាប់ខាងក្រោយឲ្យស្មើរនឹងសសរចាងមុខបើហោជាងឲ្យតូចមានចែងឆ្វេងស្តាំខាងមុខក្រោយសំរាប់ជាជង្រុក​ ស្រូវផងពេលសង់បានផ្ទះរោងសសរ៣ជួរ ។ ផ្ទះរោងឌឿងប្រភេទទី៣, រជ្ជកាល ព្រះបាទពញាយាតមាននាម៉ឺន សព្វមុខមន្ត្រីជាច្រើនចូលចិត្តសង់ផ្ទះរោងឌៀងជាលំនៅដ្ឋានព្រោះផ្ទះនេះអាចសង់ឲ្យធំបានមាន៥ល្វែង ។ គេនិយមសង់ផ្ទះរោងឌឿងកុដិរោងឌឿងមានសសរ៤ជួរផ្ទះនេះអាចសង់បានទាល់តែអ្នកមានបណ្តាសិក្ត័ ។ ប្រភេទផ្ទះប៉ិតទី១, ប្រជាជនគេនិយមសង់ផ្ទះប៉ិតដោយផ្ទះនេះគ្មានហោជាងមុខក្រោយឡើយ ។ ងាយស្រួលសង់ផ្ទះរោងឌឿង ដំបូលគេប្រើជាច្រើនសង់សាលាដំណាក់តូចៗនៅតាមភូមិ ។ ផ្ទះរោងឌឿងប្រភេទទី២, នៅរជ្ជកាលព្រះបាទស៊ីសុវត្ថិមុនីវង្សខ្មែរចូលចិត្តសង់ផ្ទះប៉ិតជាច្រើនគេបន្ថែមសសរ១ជួរទៀតត្រូវជា៣ជួរដើម្បីឲ្យធំទូលាយ ។ ផ្ទះរោងឌឿងប្រភេទទី៣, នៅរជ្ជកាលព្រះបាទនរោត្តមសីហនុ ខ្មែរគេនិយមសង់ផ្ទះប៉ិតស្ទើរពាសពេញប្រទេសឯផ្ទះរោលដោលគេមិនសូវនិយមសង់ទេផ្ទះរោងដោលនិងរោងឌឿងគឺ មានសល់តែផ្ទះចាស់ៗឯផ្ទះចាមជ្វាក៍គេនិយមសង់ ផ្ទះប៉ិតនេះច្រើនដែរ។ឯផ្ទះប៉ិតគេច្រើនសង់តាមបណ្តោយផ្លូវមិនថាទទឹងថ្ងៃ ឬបណ្តោយថ្ងៃបែរមុខទៅទិសខាងណាទេ ។ ព្រោះផ្លូវបែងក្រឡាឈើត្រង់គេច្រើនសង់ផ្ទះខ្នងផ្ទះធំ១ខ្នងផ្ទះបាយ១ខ្នង និងហោណាំង មុខ១ខ្នង ។

Introduction - Phnom Penh, Cambodia

Introduction - Phnom Penh, Cambodia

Introduction

Phnom Penh is the vibrant bustling capital of Cambodia. Situated at the confluence of three rivers, the mighty Mekong, the Bassac and the great Tonle Sap, what was once considered the 'Gem' of Indochina. The capital city still maintains considerable charm with plenty to see. It exudes a sort of provincial charm and tranquillity with French colonial mansions and tree-lined boulevards amidst monumental Angkorian architecture. Phnom Penh is a veritable oasis compared to the modernity of other Asian capitals. A mixture of Asian exotica, the famous Cambodian hospitality awaits the visitors to the capital of the Kingdom of Cambodia.

Here in the capital, are many interesting touristy sites. Beside the Royal Palace, the Silver Pagoda, the National Museum, the Toul Sleng Genocide Museum, the Choeng Ek Killing Fields and Wat Phnom, there are several market places selling carvings, paintings, silk, silver, gems and even antiques. Indeed, an ideal destination for a leisurely day tour. The whole area including the outskirts of Phnom Penh is about 376 square kilometres big. There are currently 2,009,264 people living in Phnom Penh.

The city takes its name from the re-known Wat Phnom Daun Penh (nowadays: Wat Phnom or Hill Temple), which was built in 1373 to house five statues of Buddha on a man made hill 27 meters high. These five statues were floating down the Mekong in a Koki tree and an old wealthy widow named Daun Penh (Grandma Penh) saved them and set them up on this very hill for worshiping. Phnom Penh was also previously known as Krong Chaktomuk (Chaturmukha) meaning "City of Four Faces". This name refers to the confluence where the Mekong, Bassac, and Tonle Sap rivers cross to form an "X" where the capital is situated.

Phnom Penh is also the gateway to an exotic land - the world heritage site, the largest religious complex in the world, the temples of Angkor in the west, the beaches of the southern coast and the ethnic minorities of the North-eastern provinces. There are also a wide variety of services including five star hotels and budget guest houses, fine international dining, sidewalk noodle shops, neighbourhood pubs international discos and more.

Phnom Penh, like other Asian-City tourist destinations, is in the midst of rapid change. Over the past few years the number of restaurants and hotels have grown considerably and in the last year there had been a huge increase in the number of visitors. Come and see a real original as it won't be the same in a few years.

Geography

Phnom Penh is located in the southern heard of the country and fully surrounded by the Kandal Province. The municipality consists of the typical plain wet area for Cambodia, covering rice fields and other agricultural plantations. The province also features three of the biggest rivers of the country the Tonle Bassac, the Tonle Sap and the mighty Mekong.

All three rivers cross to form an "X" at their confluence, where the capital is situated. These rivers provide potential freshwater and other resources. The city, located at 11.55 N 104.91667? E (11?33' North, 104?55' East) covers an area of 375 square kilometres (145 sq mi) which some 11,401 hectares (28,172 acres) in the municipality and 26,106 hectares (64,509 acres) of roads. The agricultural land in the municipality amounts to 34.685 square kilometres (13 sq mi) with some 1.476 square kilometres (365 acres) under irrigation.

Climate

The country has a tropical climate - warm and humid. In the monsoon season, abundant rain allows for the cultivation of a wide variety of crops. This year-round tropical climate makes Cambodia ideal for developing tourism. Travellers need not to fear natural disasters such as erupting volcanoes or earthquakes, and the country is not directly affected by tropical storms.
Climate: Cambodia can be visited throughout the year. However, those plans to travel extensively by road should be avoided the last two months of the rainy season when some countryside roads may be impassable. The average temperature is about 27 degrees Celsius; the minimum temperature is about 16 degrees. December and January are the coolest months, whereas the hottest is April.
General information about the provincial climate:
- Cool season: November- March (22-28c)
- Hot season: March- May (28c -38c)
- Rainy season: May - October (24-32c, with humidity up to 90%.)
The city temperatures range from 15? to 38 ?C and experiences tropical monsoons. Monsoons blow from the Southwest inland, bringing moisture-laden winds from the Gulf of Thailand and Indian Ocean from May to October. The northeast monsoon ushers in the dry season, which lasts from November to March. The city experiences the heaviest precipitation from September to October with the driest period occurring from January to February.

Population

The current population in this municipality is about 2,009,264 people or 14 % of the country?s total population (14,363,519 person in Cambodia, 2007, provincial government data), with 621,948 male and 658,833 female. The population density is therefore 5,343.8 people per square kilometre. The population is Original Khmer 60%, Chinese 15%, Vietnamese 20% and 5% other. The population growth in the city is about 3.9%.

Economy

Double-digit economic growth rates in recent years have triggered an economic boom, with new hotels, restaurants, bars, and residential buildings springing up around the city. Phnom Penh's wealth of historical and cultural sites makes it also a very popular tourist destination. The main economy is based on commercial such as garments, trading, small and medium enterprises. The property business is booming since the past few years. Real estate is now getting very expensive. The two new sub-cities are under construction, where investors from Korea and Indonesia join with Cambodian investors. The investment project of Camko-city is estimated about more than 200 millions and will be finished in 2018.

Because of its budget airlines flying from nearby countries directly to Phnom Penh, the leisure and business travellers are coming to enjoy themselves or to look for investment opportunities in Cambodia. So also the hotel business is likely more and more improving.

As Kandal province is around Phnom Penh it serves as an economic belt of the capital. For instance Cambodia has become the sixth largest garment exporter in the world in 2007 (most of these factories are in Kandal Province). The industry created job opportunities for about 0.5 million Cambodians and generated some 0.3 billion U.S. dollars of monthly payment for the employees. Also agricultural exports flourished in 2007, as palm oil, peanuts, rice, pepper and other rural products became ever more popular in the international markets.

Finally, luxury real estate project like the Longing Resort in Kandal province was demolished on July 31, as it expanded its land illegally and in effect constituted menace to the safety of the capital. The Asia Development Bank put Cambodia's economic growth rate for the past year at 9.5 percent and nine percent in 2008, while the Cambodian government gave a conservative estimation of seven percent both in 2007 and 2008.

How to Get There

Phom Penh can be reached by either domestic flights, international flights or overland and speedboat from neighbouring provinces. Phnom Penh is a fairly easy city to get around. Though traffic is getting more congested these days, you can still travel the length of the city in less than 40 minutes. Regarding the economical boom these days, the traffic increases significantly.

Phnom Penh International Airport:
On arrival, taxis and motorcycle taxis (motodups) can be hired just outside the arrival lobby. There are no meter taxis (just developing this service). Taxis cost $7.00 for the 20-30 minute ride into the city centre. Cheaper, slower and less comfortable, motorcycle taxis can be hired for $2.00 into town. A usual taxi to the airport from town costs about $5-$7. Allow a minimum of 30-40 minutes to get to the airport, as you might get into some traffic jams during the rush hour.

Port of Phnom Penh:
The ferry port in Phnom Penh is on Sisowath Quay (the riverfront road) at Street 104, just north of the main riverfront park/restaurant area. If you are arriving in Phnom Penh, there are always motor taxis and car taxis waiting for fares. Motorcycle taxis run about R1500-R3000 and car taxis about $3-$5 to downtown hotels.

Cars and Taxis:
More common are un-metered, unmarked taxis, which can be arranged through your hotel or travel agent, and can also be found outside hotels along the Monivong Blvd. near Kampuchea Krom. A car plus driver costs you $20-$30/day. Shorter jaunts, for a minimum of $2-$3. 4WD vehicles will give you a ride for $60/day and up.

Short and long term rental of a wide variety of vehicles:

Motorcycle Taxis (Motodup):
The omnipresent motos are the most common and fastest form of public transportation but are certainly not the safest. They are more prone to accidents and robberies than cars. Motos cost from 1000R-4000R for a trip in town and $6-$10 per day. Prices go surely up at night.

Bicycle Rental:
A few guesthouses, (e.g. Capitol Guesthouse) have bicycles for rent for around $1-1.5/day. Bicycle stores are clustered near the intersection of Streets 182 and 107. They do not rent bikes, but a used bike can be bought for about $30-40 and resold for around $20.

Motorcycle Rental:
Motorcycles (100cc - 125cc) can be rented for $3 - $5/day. Tourists often rent 250cc dirt bikes, even if it's a bit too much power and weight for the slow city traffic (250cc for $10-13). For in-city driving, a 100cc is recommended. A 250cc is perfect for the poor roads outside Phnom Penh. Chaotic traffic makes cycling in the city challenging in the extreme. Roads outside the city vary dramatically in condition. If you do decide to ride, drive slowly, stay right, wear a helmet and remember that medical services are quite limited.

Buses:
Ho Wah Genting offers bus service to nearby destinations using modern air-conditioned buses. Get off or on at any point along the line. Buses depart every 15 minutes to one hour, daily from 6am-6pm. 1200R-12000R. The station is at the corner of the Central Market. Route #1: Koki, Kien Svay, Neak Luong, And Route #2: Takhmao, Takeo, And Route #4: Kampong Speu, Sihanoukville, And Route #5: Oudong, Kampong Chhnang, Route #6: Raw Kakong, Kampong Cham.  Also near the central market (Southwest corner) you may find the biggest bus station in town. Sorya Bus Company takes you almost everywhere in the country where a paved road is available. The buses are a little bit older than from some other companies, but still featuring air-con and usual seats. The prices are reasonable (approx. $1 for 70-80km).

Cyclos:
The humble cyclo can be a romantic and practical form of transport though not as safe as a car or fast as a motor. Cyclos are easier than motors and during a rain they offer a drier ride. They often charge twice as much as a motos and are notorious for overcharging tourists, but keep in mind that?s physical work.